استفاده از اوره کند رهش در تغذیه نشخوارکنندگان
در نشخوارکنندگان بیشتر پروتئین عرضه شده به روده کوچک از سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه فراهم می شود، که 50 تا 80 درصد از کل پروتئین قابل جذب می باشد. مقدار کل پروتئین میکروبی جریان یافته به روده کوچک، به در دسترس بودن مواد مغذی و راندمان استفاده از این مواد مغذی توسط باکتری های شکمبه بستگی دارد.
پروتئین جیره نقش مهمی در تغذیه نشخوارکنندگان بازی می کند، که علاوه بر تامین اسیدهای آمینه یک منبع نیتروژن برای سنتز پروتئین میکروبی نیز می باشد. پروتئین ها به عنوان مهم ترین و نیز گران ترین مواد مغذی در نظر گرفته شده اند که باید بطور کارامد و موثری مورد استفاده قرار بگیرند. کنجاله سویا برای مدت های طولانی به عنوان یک منبع برجسته پروتئین خام برای نشخوارکنندگان به حساب می آمد ولی افزایش قیمت آن باعث افزایش هزینه های تولید گردید (چالوپا، 2007).
استراتژی هایی برای کاهش هزینه خوراک بدون اثرات منفی در تولید همواره مورد بررسی قرار گرفته است. و جایگزینی خوراک های سنتی موجود در جیره نشخوارکنندگان به عنوان روشی برای تغییرشرایط اقتصادی معمول می باشند (دوندرا و همکاران، 2007). نشخوارکنندگان توانایی استفاده از ترکیبات نیتروژن غیر پروتئینی به عنوان منابع ازت برای سنتز پروتئین میکروبی در شکمبه را دارا می باشند. بنابراین استفاده از اوره به عنوان جایگزینی پروتئین در جیره نشخوارکنندگان، به دلیل هزینه پایین آن در مقایسه با دیگر منابع ازت غیر پروتئینی و پروتئین خوراک مانند کنجاله سویا با تجزیه پذیری بالا در شکمبه مورد توجه قرار گرفت (شین و همکاران، 2010).