رژیم غذایی نشخوارکننده گان
روش متداول برای افزایش ارزش انرژی جیره های نشخوارکننده تهیه چربی برای آنها است. با این حال ، سطح بالاتر چربی ها در رژیم غذایی می تواند برای میکروب های شکمبه سمی باشد و بر قابلیت هضم فیبر تأثیر بگذارد ، که در نهایت منجر به کاهش مصرف خوراک و کاهش تولید حیوانات می شود. با تغذیه نشخوارکنندگان با چربی های مخصوص طراحی شده به نام چربی های محافظت 
شده شکمبه ، به راحتی می توان بر این تأثیرات منفی مکمل چربی غلبه کرد. به منظور ارزیابی اثر چربی های محافظت شده شکمبه (RPF) ، سه نوع مختلف چربی محافظت شده در گوسفندان مورد بررسی قرار گرفت.
استفاده از مکمل اوره آهسته رهش در شرایط آزمایشگاهی در مقایسه با اوره سبب بهبود گوارش پذیری ماده خشک و ماده آلی، سنتز پروتئین میکروبی و فعالیت عمده آنزیم های فیبرولایتیک شکمبه گردید.